کرم قلب (کرم قلب)

بیماری کرم قلب اولین بار در سال 1847 در ایالات متحده شناسایی شد و بیشتر در سواحل جنوب شرقی ایالات متحده رخ داد. در سالهای اخیر کرم قلب e در تمام 50 ایالت ایالات متحده یافت شده است. موجی از حیوانات آلوده که می تواند به عنوان منبع عفونت برای حیوانات دیگر باشد، احتمالاً عامل مهمی در گسترش بیماری کرم قلب در سراسر آمریکای شمالی است. تعداد واقعی سگ ها و گربه های آلوده در ایالات متحده هنوز ناشناخته است.

بیماری کرم قلبی چیست؟

کرم Dirofilaria Immitis متعلق به همان کلاس کرم های گرد است. در واقع، آنها حتی شبیه کرم های گرد هستند، اما این همان جایی است که شباهت به پایان می رسد. Dirofilaria immitis عمر بزرگسالی خود را در سمت راست قلب و عروق خونی بزرگی که قلب و ریه‌ها را به هم متصل می‌کنند می‌گذراند.

کرم‌ها در سگ‌ها، گربه‌ها و فرت‌ها یافت می‌شوند. آنها همچنین در حیوانات وحشی مانند شیر دریایی کالیفرنیا، روباه و گرگ وجود دارند. آنها به ندرت در افراد یافت می شوند.

چگونه سگ ها به کرم قلب مبتلا می شوند؟

کرم های بالغی که در قلب می مانند لاروهای کوچکی دارند که میکروفیلاریا نامیده می شوند و در جریان خون زندگی می کنند. این میکروفیلاریاها وقتی خون حیوان آلوده را می مکند وارد پشه ها می شوند. در عرض 2 تا 3 هفته میکروفیلاریا در داخل بزرگتر می شوداز پشه و به دهان آن مهاجرت می کند.

وقتی پشه حیوان دیگری را نیش می زند، لارو وارد پوست آن می شود. لاروها رشد می کنند و در عرض حدود سه ماه مهاجرت خود را به قلب کامل می کنند و در آنجا بالغ می شوند و طول آنها به 35 سانتی متر می رسد. فاصله زمانی بین گزش حیوان توسط پشه آلوده، تا زمانی که کرم ها بالغ شوند، جفت گیری کنند و تخم بگذارند، در سگ ها 6 تا 7 ماه و در گربه ها 8 ماه است. (به یاد داشته باشید - تشخیص درست بسیار مهم است.)

سگ هایی که به شدت آلوده شده اند می توانند تا صدها کرم در قلب و عروق خونی خود داشته باشند. کرم های بالغ در سگ ها معمولا 5 تا 7 سال عمر می کنند. 30 تا 80 درصد سگ های آلوده میکروفیلاریا دارند و میکروفیلاریا تا 2 سال عمر می کند. میکروفیلاریا نمی تواند به کرم های بالغ بالغ شود مگر اینکه از پشه عبور کند. بیش از 60 گونه مختلف از پشه وجود دارد که می تواند کرم قلب را منتقل کند.

آیا کرم قلب می تواند بکشد؟

در سگ‌ها، کرم‌های بالغ می‌توانند رگ‌های خونی بزرگی را که قلب را به ریه‌ها متصل می‌کنند، مسدود کنند. کرم ها همچنین می توانند وارد رگ های کوچکتر در ریه ها شده و آنها را مسدود کنند. در موارد شدیدتر، که "سندرم کاوال" نامیده می شود، کرم ها بطن راست قلب را پر می کنند.

علائم و تشخیص کرم قلب

اکثر سگ های مبتلا به کرم قلب هیچ نشانه ای از بیماری را نشان نمی دهند. برخی از سگ ها ممکن است نشان دهندکاهش اشتها، کاهش وزن و بی حالی. اغلب اولین علامت بیماری سرفه است. حیواناتی که دارای تعداد زیادی کرم هستند در طول تمرینات شروع به نشان دادن عدم مقاومت می کنند. برخی مایعات در شکم جمع می شوند (آسیت) که باعث می شود شکم گلدانی به نظر برسند. در موارد معدودی که حیوانات دارای تعداد زیادی کرم بالغ هستند، ممکن است بر اثر نارسایی قلبی ناگهانی بمیرند.

آزمایش های خون برای شناسایی سگ های آلوده به D. immitis انجام می شود. از آنجایی که آزمایش ها همیشه دقیق نیستند، لازم است نتایج آنها در رابطه با تاریخچه و علائم حیوان تفسیر شود. اشعه ایکس (اشعه ایکس) و سونوگرافی (اکوکاردیوگرافی) اغلب برای بررسی تغییرات معمولی در قلب و ریه های ناشی از D. immitis و در نتیجه تعیین شدت عفونت انجام می شود. تغییرات شامل بزرگ شدن شریان ریوی و بطن راست است. انواع خاصی از سلول ها (ائوزینوفیل ها) ممکن است در ترشحات خون یا ریه افزایش یابد. این نتایج اضافی ممکن است به حمایت از تشخیص کمک کند.

چندین آزمایش خون برای تشخیص عفونت کرم قلب استفاده می‌شود. در دهه 1960، قبل از اینکه آزمایش‌های پیچیده‌تری در دسترس باشد، آزمایش‌هایی برای تشخیص بیماری کرم قلب شامل جستجوی کرم در یک قطره خون روی لام میکروسکوپ بود. یک تست کمی بهتر، تست نات،برای تغلیظ میکروفیلاریا از بخش بزرگتری از خون از طریق سانتریفیوژ آن ایجاد شد. این به دامپزشکان شانس بیشتری برای یافتن میکروفیلاریا داد.

بعدها، آزمایش های فیلتر در دسترس قرار گرفت. در این آزمایش‌ها، سلول‌های خونی توسط نوع خاصی از عامل که میکروفیلاریا را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد، لیز (تجزیه) شد. سپس مایع حاصل از یک فیلتر بسیار ریز قرار می گیرد. میکروفیلاریا روی فیلتر متمرکز می شود. سپس فیلتر علامت گذاری می شود و زیر میکروسکوپ برای یافتن میکروفیلاریا بررسی می شود.

دامپزشکان به زودی متوجه شدند که برخی از حیوانات ممکن است بدون داشتن میکروفیلاریا در خونشان عفونت کرم قلب داشته باشند. این تنها در صورتی رخ می دهد که کرم های نر وجود داشته باشند یا ماده ها در زمان آزمایش تخم گذاری نکنند. مشخص شد که آزمایشات بهتری مورد نیاز است.

آزمایش آنتی ژن

آزمایش های سرولوژیکی برای شناسایی آنتی ژن ها (پروتئین های کوچک و اجزای کربوهیدراتی) کرم ها در خون ایجاد شد. . انواع مختلفی از این نوع آزمون وجود دارد. یکی از رایج ترین انواع آزمایش الایزا نام دارد. برخی از کیت های آزمایش یک نمونه را در یک زمان اجرا می کنند و می توانند مستقیماً در مطب دامپزشک شما انجام شوند. برخی دیگر برای آزمایش چند نمونه در یک دسته بزرگتر طراحی شده اند. این نوع آزمایش دسته ای استمعمولاً در آزمایشگاه‌های خارجی که خون سگ شما فرستاده می‌شود انجام می‌شود.

اگرچه آزمایش آنتی‌ژن بسیار بهتر از آزمایش فیلتر است، ما هنوز نمی‌توانیم همه موارد بیماری کرم قلب را شناسایی کنیم، زیرا آنتی‌ژن تنها در صورت وجود کرم‌های ماده بالغ نتیجه مثبت می‌دهد. وجود دارد، زیرا آنتی ژن از رحم کرم شناسایی می شود. اگر کرم ها به طور کامل بالغ نشده باشند یا فقط نرها وجود داشته باشند، نتیجه آزمایش آنتی ژن در حیوانات آلوده منفی کاذب خواهد بود. این به این معنی است که وقتی حیوان در واقع آلوده است، نتیجه آزمایش منفی است.

آزمایش آنتی بادی

آزمایش های سرولوژیکی برای شناسایی آنتی بادی ها (پروتئین های تولید شده توسط بدن) ایجاد شده است. از حیوان برای مبارزه با "مهاجمان") که علیه کرم ها عمل می کنند. این آزمایش رایج ترین مورد استفاده در گربه ها است. این آزمایش حتی اگر فقط یک کرم نر وجود داشته باشد مثبت است. با این حال، این تست یک اشکال دارد. اگرچه در هنگام عفونت در دادن نتایج مثبت بسیار خوب است، اما آزمایش های مثبت کاذب بیشتر از آزمایش های آنتی ژن است. نتیجه مثبت کاذب به این معنی است که نتیجه آزمایش مثبت است اما در واقع هیچ عفونتی وجود ندارد.

نحوه جلوگیری از کرم قلب (کرم قلب)

داروهای مورد استفاده برای جلوگیری از عفونت کرم قلبکرم قلب را پیشگیری کننده می نامند. اولین چیزی که باید به خاطر داشته باشید این است که برای کشتن کرم های بالغ از روش های پیشگیرانه استفاده نمی شود. برای کشتن کرم های بالغ از داروهای خاصی به نام بزرگسال کش استفاده می شود. استفاده از این داروها در بخش درمان مورد بحث قرار خواهد گرفت. برخی از داروهای پیشگیرانه اگر به حیوانات دارای کرم بالغ یا میکروفیلاریا داده شوند، می توانند مشکلات جدی ایجاد کنند. قبل از دادن داروهای پیشگیرانه، توصیه های دامپزشک و سازنده داروهای پیشگیرانه را در مورد آزمایشات رعایت کنید. تعداد زیادی از داروهای پیشگیرانه هر ماه برای درمان کرم قلب در سگ ها در بازار موجود است. برخی از آنها یا داروهای دیگری که با آنها ترکیب می شوند، انگل های دیگر را کنترل می کنند. داروهای پیشگیرانه باید در تمام طول سال مورد استفاده قرار گیرند، حتی در مناطقی که پشه ها فقط به صورت فصلی وجود دارند. حتی اگر برخی از دوزها داده نشود، داروهای پیشگیرانه همچنان برای حیوان خانگی شما مفید است. اگر سگ شما در یک منطقه ساحلی زندگی می کند یا زیاد به ساحل می رود، باید هر ماه کرم زدایی شود.

اگر به طور مداوم در یک دوره 12 ماهه به او داده شود، می توان رشد کرم ها را متوقف کرد. علاوه بر این، داروهای پیشگیرانه ماهانه کرم قلب بر علیه انگل‌های روده که به طور ناخواسته میلیون‌ها نفر را آلوده می‌کنند نیز مؤثر است.از مردم هر سال این پیشگیرانه ها از حیوانات و مردم محافظت می کنند.

تجویز روزانه داروی دی اتیل کاربامازین با نسخه در داروخانه های ترکیبی موجود است. دو عیب این است که این دارو در صورت تجویز در سگ‌های مبتلا به بیماری کرم قلبی باعث ایجاد واکنش‌های نامطلوب می‌شود و عدم مصرف دوز برای دو یا سه روز ممکن است منجر به قطع محافظت شود.

داروهای پیشگیرانه باید به همه سگ‌ها داده شود. به یاد داشته باشید که پشه ها می توانند وارد خانه شما شوند، بنابراین حتی اگر سگ شما بیرون نباشد، سگ همچنان می تواند آلوده شود.

درمان کرم قلب

درمان بستگی به شرایط دارد. شدت عفونت . در موارد شدیدتر، سگ را می توان به مدت چهار ماه با داروهای پیشگیرانه درمان کرد تا لاروهای کرمی که به قلب مهاجرت می کنند را از بین ببرد و همچنین اندازه کرم های ماده را کاهش دهد. سپس برای کشتن کرم‌های بالغ ملارزومین تزریق می‌شود. پنج هفته بعد، سگ با دو تزریق دیگر از ماده بالغ درمان می شود. چهار ماه پس از درمان، سگ باید از نظر وجود کرم با استفاده از آزمایش آنتی ژن آزمایش شود. اگر آزمایش آنتی ژن هنوز مثبت باشد، ممکن است برخی از حیوانات نیاز به تزریق دور دوم داشته باشند. توصیه می شود که سگ ها در طول درمان به صورت ماهانه از داروهای پیشگیرانه استفاده کنند. در موارد شدیدتر، ممکن استلازم است قبل از چهار ماه مصرف داروی پیشگیرانه از داروی بزرگسالان استفاده شود.

صرف نظر از اینکه چه دارویی داده می شود، زمانی که کرم های بالغ می میرند، می توانند رگ های خونی ریه ها را مسدود کنند (به نام آمبولی ریه). اگر تنها قسمت کوچکی از ریه تحت تاثیر قرار گرفته باشد، ممکن است هیچ علائم بالینی وجود نداشته باشد. با این حال، اگر عروق منتهی به بخش بزرگی از ریه، یا شاید یک ناحیه کوچک و قبلاً بیمار ریه مسدود شده باشند، عوارض جدی‌تری ممکن است ظاهر شود. اینها می تواند شامل تب، سرفه، سرفه خونی و حتی نارسایی قلبی باشد. با توجه به خطر آمبولی، هر سگی که تحت درمان بزرگسال کش قرار می گیرد باید در طول درمان و حداقل 4 هفته پس از آن آرام بماند. در آلودگی‌های شدیدتر، کرم‌های قلب بالغ با جراحی از قلب خارج می‌شوند.

همیشه با دامپزشک سگ خود مشورت کنید.

آیا انسان‌ها می‌توانند به کرم قلب آلوده شوند؟

بله، مواردی از عفونت کرم قلب در افراد مشاهده شده است. لاروها به جای مهاجرت به قلب، به ریه های انسان مهاجرت می کنند. در آنجا لاروها می توانند عروق را مسدود کنند و باعث حمله قلبی شوند. در مورد حمله قلبی، توده ایجاد شده را می توان در عکس رادیوگرافی مشاهده کرد. معمولاً فرد علائم کمی از عفونت دارد یا هیچ نشانه ای از عفونت ندارد. برداشتن ندول با جراحی ممکن است ضروری باشد.

نکات زیر را برای بردن سگ خود به سمت آن ببینید.ساحل!

اسکرول به بالا