من با پاندورا مشکل داشتم و فکر می‌کردم این فقط من هستم، اما شروع به شنیدن گزارش‌های مشابه کردم. من یکی از آن صاحبان مضطرب بودم که نمی‌توانستم صبر کنم تا واکسن‌ها تکمیل شود تا بتوانم سگ را پیاده کنم. بله، من 2 هفته بعد از آخرین واکسن صبر کردم و از راه رفتن با پاندورا راضی بودم. نتیجه: هیچ. پاندورا حتی 5 قدم پشت سر هم راه نرفت، فقط روی زمین دراز کشید. سعی کردم بکشم و او تمام پنجه هایش را قفل کرد. من فکر می کردم تنبلی است، که او می خواهد نگه داشته شود، اما با گذشت زمان دیدم که این ترس است.

پاندورا هرگز یک عوضی ترسناک نبود، او بسیار کنجکاو است، همه جا شایعات می کند، با همه می رود، نه او به سگ های دیگر اهمیت نمی دهد. اما به دلایلی در خیابان ترمز کرد. وقتی یک موتورسیکلت از کنارش می گذرد، یک گروه یا به سادگی وقتی که زمین بافتش را تغییر می دهد! باورت میشه؟ درست است.

خب، اول از همه، در این زمان هرگز ترس سگ خود را با نوازش و محبت تقویت نکنید. مانند ترس از رعد و برق و آتش بازی عمل می کند. در لحظه ترس، نباید او را نوازش کنید، وگرنه به سگ خود خواهید گفت: "این واقعا خطرناک است، من اینجا با شما هستم".

این پاندورا است در اولین ماه بیرون رفتن او برای پیاده روی:

ما پاندورا را به روش زیر آموزش دادیم: وقتی او گیر کرد، او را از پوست گردنش گرفتم و گذاشتم 1 قدم به جلو، تا ببیند که خطری ندارد. این کاری است که سگ مادر با توله هایش انجام می دهدوقتی از رفتن به مسیر خاصی امتناع می ورزند. ما او را یک قدم جلوتر گذاشتیم و او 5 قدم دیگر راه رفت و دوباره ایستاد. حوصله زیادی لازم بود تا کار کند، کم و بیش 1 ماه پیاده روی روزانه. 0> پاندورا حتی زمانی که رنگ کف اتاق تغییر کرد، سقوط کرد. دراز کشید و حاضر نشد راه برود:

امروز در پائولیستا قدم می زنم، شاد و راضی! :)