मला Pandora ची समस्या होती आणि मला वाटले की तो फक्त मीच आहे, परंतु मला काही तत्सम अहवाल ऐकू येऊ लागले. मी त्या चिंताग्रस्त मालकांपैकी एक होतो जे लसी पूर्ण होण्याची प्रतीक्षा करू शकत नाहीत जेणेकरून मी कुत्र्याला चालवू शकेन. होय, शेवटच्या लसीनंतर मी 2 आठवडे वाट पाहिली आणि मला Pandora सोबत चालताना आनंद झाला. परिणाम: काहीही नाही. Pandora सलग 5 पावलेही चालली नाही, ती फक्त जमिनीवर पडली. मी ओढण्याचा प्रयत्न केला आणि तिने सर्व पंजे बंद केले. मला वाटले की ती आळशी आहे, तिला धरून ठेवायचे आहे, पण जसजसा वेळ गेला तसतसे मी पाहिले की ती भीती होती.

पँडोरा ही कधीच घाबरणारी कुत्री नव्हती, ती खूप जिज्ञासू आहे, सर्वत्र गप्पा मारते, सर्वांसोबत जाते, नाही त्याला इतर कुत्र्यांची काळजी नाही. मात्र काही कारणास्तव याला रस्त्यावर ब्रेक लागला. जेव्हा एखादी मोटरसायकल जवळून जाते, लोकांचा समूह किंवा फक्त जेव्हा जमिनीचा पोत बदलतो! तुम्ही विश्वास ठेवू शकता? ते बरोबर आहे.

ठीक आहे, सर्व प्रथम, यावेळी आपल्या कुत्र्याची भीती कधीही प्रेमाने आणि प्रेमाने वाढवू नका. हे मेघगर्जना आणि फटाक्यांच्या भीतीसारखे कार्य करते. भीतीच्या क्षणी, तुम्ही त्याला पाळीव करू नये, किंवा तुम्ही तुमच्या कुत्र्याला म्हणाल: “हे खरोखर धोकादायक आहे, मी तुमच्यासोबत आहे”.

हा पॅंडोरा आहे तिचा पहिला महिना फिरायला बाहेर पडला:

आम्ही पॅंडोराला खालील प्रकारे प्रशिक्षण दिले: जेव्हा ती अडकली तेव्हा मी तिला तिच्या मानेची कातडी पकडली आणि ठेवले ती 1 पाऊल पुढे गेली, जेणेकरून तिला धोका नाही हे समजू शकेल. आई कुत्रा आपल्या पिल्लांसोबत असंच करतेजेव्हा ते एका विशिष्ट मार्गाने जाण्यास नकार देतात. आम्ही तिला एक पाऊल पुढे टाकले आणि ती आणखी 5 पावले चालत पुन्हा थांबली. ते काम करण्यासाठी खूप धीर धरावा लागला, कमी-जास्त 1 महिना रोजचा चालणे.

मानेने चालणे:

मजल्याचा रंग बदलला तरीही Pandora क्रॅश झाला. तो झोपला आणि चालण्यास नकार दिला:

आज, पॉलिस्टा वर चालत आहे, आनंदी आणि समाधानी! :)