मलाई Pandora मा समस्या थियो र मैले सोचे कि यो म मात्र हो, तर मैले केहि समान रिपोर्टहरू सुन्न थालें। म ती चिन्तित मालिकहरू मध्ये एक थिएँ जो खोपहरू पूरा हुनको लागि पर्खन सक्दिन त्यसैले म कुकुरलाई हिंड्न सक्छु। हो, मैले अन्तिम खोप पछि २ हप्ता पर्खें र म Pandora सँग हिँड्न पाउँदा खुसी थिएँ। परिणाम: कुनै पनि। पाण्डोरा लगातार ५ पाइला पनि हिँडेनन्, उनी मात्र भुइँमा पल्टिन्। मैले तान्न खोजे र उनले सबै पञ्जाहरू बन्द गरिन्। मैले सोचें कि यो अल्छी हो, कि उनी समात्न चाहन्छिन्, तर समय बित्दै जाँदा मैले यो डर देखे।
पान्डोरा कहिल्यै डराउने कुतिया थिएन, उनी धेरै जिज्ञासु छिन्, जताततै गफ गर्छिन्, सबैसँग जान्छिन्, होइन, उसले अरू कुकुरहरूको वास्ता गर्दैन। तर कुनै कारणले सडकमा ब्रेक भयो। जब एक मोटरसाइकल पास हुन्छ, मान्छे को एक समूह वा केवल जब जमीन आफ्नो बनावट परिवर्तन! विश्वास गर्न सक्नुहुन्छ? यो सहि हो।
ठीक छ, सबैभन्दा पहिले, यस समयमा आफ्नो कुकुरको डरलाई स्नेह र स्नेहले कहिल्यै बलियो नगर्नुहोस्। यो गर्जन र आतिशबाजी को डर जस्तै काम गर्दछ। डरको क्षणमा, तपाईंले उसलाई पाल्नुपर्छ, वा तपाईंले आफ्नो कुकुरलाई भन्नुहुनेछ: "यो साँच्चै खतरनाक छ, म यहाँ छु"।
यो पान्डोरा हो उनको पहिलो महिना हिड्न बाहिर:
हामीले पान्डोरालाई निम्न तरिकामा तालिम दियौं: जब उनी अड्किए, मैले उनको घाँटीको छाला समातेर राखें। उसको 1 कदम अगाडि बढ्यो, ताकि उसले देख्न सके कि उसलाई खतरा छैन। आमा कुकुरले आफ्नो कुकुरसँग यसरी गर्छिन्जब तिनीहरू एक निश्चित बाटो जान अस्वीकार गर्छन्। हामीले उसलाई एक कदम अगाडि राख्यौं र उनी अर्को 5 पाइला हिडे र फेरि रोकिइन्। यसलाई काम गर्न धेरै धैर्यता चाहियो, कम वा कम १ महिना दैनिक हिड्ने।
घाँटीमा पुग्ने:
प्यान्डोरा भुइँको रंग परिवर्तन हुँदा पनि क्र्यास भयो। ऊ पल्टियो र हिँड्न इन्कार गर्यो:
आज, पाउलिस्टामा हिड्दै, खुसी र सन्तुष्ट! :)
